Al meer dan 10 jaar krijgt Emiel van der Wal (42) maatjes op bezoek die iets leuks met hem komen doen. Van tieners tot studenten. “Ze zijn allemaal anders.” Hij heeft er ook een goede vriendin aan overgehouden met wie hij zijn passie voor schilderen kan delen.
Bekijk zijn impact hier:
Jaren geleden klopte Emiel aan bij Stichting Netwerk Dien je Stad omdat hij graag een maatje wilde die zo nu en dan langskwam. Inmiddels heeft hij al heel wat bezoekjes mogen ontvangen. “Wanneer ze iemand hebben gevonden, neemt Stichting Netwerk Dien je Stad contact op met mij. Als het klikt, maken we een nieuwe afspraak.”
Martin Garrix
Wat Emiel dan het liefst doet met een maatje? “We spelen een spelletje of we gaan even het dorp in en pakken een terrasje. Ik ben zelfs een keer naar Martin Garrix gegaan. Zij is nu een goede vriendin is geworden”, vertelt hij enthousiast.
Vaak zijn de maatjes studenten van de opleiding Social Work. “Dan vragen ze of ik hen bij een opdracht van school wil helpen en dan doe ik dat.” Na een half jaar is het maatjestraject afgelopen. “Dan zeggen we gedag. Sommigen willen daarna nog contact onderhouden.”
Schilderen
Zo heeft hij nog steeds contact met een maatje waar hij een aantal jaar geleden aan werd gekoppeld. Met haar deelt hij zijn passie: schilderen. Emiel is zeer artistiek en creatief. Hij is een beeldend kunstenaar met een visuele beperking. Door een aangeboren oogafwijking ziet hij maar 25 procent met 1 oog, daarnaast heeft hij ook een spierziekte. Schilderen is daardoor soms een uitdaging voor hem, maar ook een uitlaatklep.
“We schilderden schoenen met olieverf, maar gingen ook weleens barbecueën op het balkon.” Ook nu dat traject is afgelopen hebben de 2 contact met elkaar. “We kijken samen films, eten wat en we kletsen bij.”
Dat hij ooit met een maatje naar de kermis ging, vond hij fantastisch. “Ik vind het ook leuk dat er steeds weer nieuwe mensen komen. Ze zijn allemaal anders.” En daar leert Emiel ook van. “Een maatje at veganistisch. Ik heb dat toen ook geprobeerd.” Achteraf bleek dat toch niets voor hem: “Ik blijf gewoon vlees eten.”
Het is vooral gezellig als hij bezoek krijgt, zegt hij. “Soms hebben ze iets voor mij gebakken, soms gaan ze zingen. Ook hebben ze de snaren van mijn gitaar vervangen en toen gingen ze gitaarspelen. Studenten doen van alles. Je weet nooit wat ze gaan doen. Het is altijd een verrassing.”
