Marjon is al een aantal jaar vrijwilliger bij Netwerk Dien je Stad. Eerst binnen een aantal projecten, maar de laatste jaren vooral eenmalige klussen: “Ik heb een kast uit elkaar gehaald, een bed versleept, gordijnen opgehangen, lampen opgehangen en muurtjes geschilderd. Ik vind het heel leuk om allerlei verschillende dingen te doen. Iets vast is nu voor mij niet handig, maar op deze manier kan ik toch actief blijven. Ik vind Netwerk Dien je Stad echt een gaaf initiatief, dus dat wil ik wel graag blijven steunen!”
Ze vertelt: “Ik wil graag wat betekenen voor de wereld en andere mensen laten zien dat ze waardevol zijn en dat ze gezien worden. Ik denk dat als je iets kleins voor iemand kan doen, of iets wat voor mij heel klein is, dat kan voor iemand anders heel groot zijn. En daar kan ik iemand anders blij mee maken, dan is mijn dag eigenlijk ook al weer goed! Als je een glimlach op iemands gezicht kan toveren, dan ben ik alweer blij, daar doe ik het dan eigenlijk voor. Dat vind ik belangrijker dan geld of waardering.”
Toen Marjon begon met haar studie SPH in Ede leerde ze Netwerk Dien je Stad kennen. “Ik begon met huiswerkbegeleiding aan een jong meisje. Ze was net in Nederland en vond het erg spannend allemaal. Toen ben ik met mijn studie gestopt en stopte de huiswerkbegeleiding ook. Maar ik dacht wel: dit is een tof initiatief, hier wil ik iets mee blijven doen.”
Marjon blijft betrokken en helpt een ouder echtpaar wekelijks met de boodschappen. Samen met mevrouw rijdt Marjon naar de supermarkt en samen werken ze het lijstje af. “Mevrouw liep met een rollator, dus vanuit mijn perspectief ging het allemaal niet zo snel” lacht Marjon. “Het uitpakken van de boodschappen en inladen in de auto was voor haar erg zwaar, dus dat deed ik dan voor haar. Thuis ruimden we alles op en dronken we nog een kopje thee.”
Het helpen van mensen die hulp nodig hebben is iets wat Marjon van jongs huis uit heeft meegekregen. “Mijn ouders stimuleerden ons daar wel in, mijn opa en oma zijn een keer ongeveer tegelijk geopereerd waardoor ze niet konden lopen. In die periode lieten wij dan hun hondje uit. Tjsa, als wij dat makkelijk even voor hen kunnen doen, waarom zouden we hen daar dan niet even mee helpen?
Dat is typerend voor de houding van Marjon: “Het zijn van die kleine dingen. Voor mij is het echt geen moeite om een boodschappentas te tillen. Maar voor iemand die met een rollator loopt en overal last van heeft wel! Of iemand die zelf geen gordijnen kan ophangen en ik wel. Waarom zou ik dat dan niet even voor iemand kunnen doen. Dan kan je er mensen nog blij mee maken ook. Daar word ik zelf ook blij van!”
Wil jij ook een verschil in iemands leven maken? Word vrijwilliger bij Netwerk Dien je Stad!
netwerk@dienjestad.nl