“Ik word niet meteen veroordeeld door de dingen die ik zeg. Mijn maatje Julia accepteert met echt.”
Het is geen straf om vandaag op pad te gaan voor een interview. Bij het verlaten van het kantoorpand loop ik een warme zon tegemoet. Per mail heb ik contact gehad met Dinie (53 jaar). Vanwege vergeetachtigheid als gevolg van een hersenontsteking mailt ze liever met me, dan kan ze onze afspraken terugvinden.
Een collega heeft kennisgemaakt met Dinie omdat zij een maatje zocht, maar ik nog niet. Ik was benieuwd wie de persoon achter deze mails was. Inmiddels heeft Dinie een maatje (Julia) bij Netwerk Dien je Stad, die zij elke week spreekt. Hoe ziet dit maatjescontact er nou eigenlijk uit, en wat brengt het Dinie?
Vledder en Figaro
Voordat ik op deze vragen in ga, laat Dinie me kennismaken met haar twee katten: Vledder en Figaro. Beide katten hebben een heel eigen karakter, waar Dinie me hele verhalen over weet te vertellen.
Dat Vledder en Figaro veel betekenen voor mevrouw, blijkt ook als ze vertelt dat het bij de kennismaking met haar maatje Julia het belangrijkst was dat de katten Julia accepteren. Vanaf dag één hadden zowel mevrouw als de katten al een hele goede klik met Julia.
Niet naar de winkel
Ondanks dat Dinie in elke regio van Nederland gewoond heeft, zit ze nu voornamelijk aan huis gekluisterd. Een jaar geleden meldde ze zich bij ons, omdat ze het mist om eropuit te gaan. Dit is iets wat ze door geheugenverlies niet in haar eentje durft, ze is bang om te verdwalen en de weg kwijt te raken. “De laatste keer dat ik in Ede centrum was, is bijvoorbeeld twaalf jaar geleden.”
“Vrijdag ga ik er samen met mijn maatje Julia heen, wat ik best spannend vind omdat ik het niet meer ken,” vertelt Dinie. Het winkelcentrum om de hoek is soms ook al te ver. “Ik ben bang dat ik verdwaal, dan raak ik in paniek omdat ik de weg niet weet,” legt ze uit. Hoe Dinie dan de boodschappen doet? Die laat ze bezorgen.
Rust en orde in mijn hoofd.
Zoals beloofd zou ik nog terugkomen op de vragen over het maatjescontact. Dinie vertelt dat ze veel kletst met Julia en ze soms een rondje om de flat wandelen. “Het leukste van het maatjescontact vind ik dat ik écht mijn verhaal kwijt kan. Ik word niet meteen veroordeeld door de dingen die ik zeg. Mijn maatje Julia accepteert me echt.”
Dat mevrouw haar verhaal kwijt kan, vindt ze fijn. Hierdoor slaapt ze beter. “Het geeft rust en orde in mijn hoofd.”
Julia is een bezige bij volgens Dinie, daarom heeft ze aangeboden dat ze mee kan eten. “Dat scheelt haar weer. Ik moet er wel weer inkomen want ik heb lang niet gekookt. Samen koken gaan we ook nog eens doen, want de klik tussen ons is zo leuk!”
Klein netwerk
Dinie heeft een hechte band met haar beide buren. Haar ene buurvrouw ziet Dinie dagelijks; daar kletst ze mee op het balkon. De andere buurvrouw woont samen met haar zoon, die tijdens ons gesprek de geleende ladder komt terugbrengen. “Ik zal binnenkort eens kijken wat ze geknutseld heeft.” Buiten deze twee buren heeft Dinie weinig contacten. “Met mijn broertje heb ik geen contact meer. Dat zou ik wel willen, maar waar begin ik zo’n zoektocht? Niemand in de familie heeft meer contact met hem. Mijn zussen wonen ver weg, die zie ik ook niet meer.” Op de vraag of Dinie tevreden is met haar netwerk, antwoordt ze: “Beter een goede buur dan een verre vriend, of zoiets.”
De openheid en gezelligheid waardeer ik enorm in het gesprek met Dinie. Ik vind het knap hoe ze erover vertelt en ben dankbaar dat ik haar heb mogen ontmoeten. Bovenal ben ik dankbaar dat er een maatje is die ondanks haar eigen drukke agenda wekelijks even tijd maakt om een luisterend oor aan Dinie te bieden en waar mogelijk samen buiten de flat te gaan, zodat Dinie niet verdwaald.
Enthousiast geworden naar aanleiding van dit verhaal? Bied jij graag een luisterend oor of ga je graag met iemand op pad? Meerdere mensen wachten op een maatje! Meld je aan als maatje en kom in contact.
Interview afgenomen en geschreven door Fransisca Blaauw, 03 maart 2022