Wanneer je naar een ander land moet vluchten, ligt een cultuurshock op de loer. Meliksah Civit (22) vluchtte samen met zijn zus en vader uit Turkije en woont in de noodopvang in Ede. “De activiteiten die CVVE organiseert zorgen ervoor dat we gewend raken aan de Nederlandse cultuur.”
Bekijk zijn impact hier:
Bij de eerste ontmoeting met een vrijwilliger van CVVE werd er aan Meliksah gevraagd wat hij leuk vindt om te doen tijdens zijn procedure. In Turkije hield hij zich bezig met houtsnijwerk. “Eigenlijk is het een hobby voor oudere mannen”, lacht hij. Hij had niet verwacht dat er in Ede een plek is voor zijn passie zou zijn: de Houtclub.
Er was alleen 1 probleem: de mannen daar zijn 65 jaar of ouder en spreken geen Engels. “Dat vond ik geen probleem, want dan moet ik wel Nederlands leren”, vertelt hij. “Daardoor kan ik nu iedere week Nederlands oefenen en kan ik alles maken wat ik wil.”
Ark van Noach
Meliksah maakt houtsculpturen, vooral van dieren. “Als je met klei werkt, kun je een foutje makkelijk wegwerken. Met hout heb je maar één kans.” De eerste keer dat hij bij de Houtclub was maakte hij een sculptuur van een oude man. “Toen ik daarna dieren ging maken, dachten de mannen daar dat ik de ark van Noach maakte, maar dat was toeval.”
Voor zijn projecten vraagt hij altijd aan mensen wat hun favoriete dier is. “Dan maak ik dat voor ze en geef het als een cadeautje.” Inspiratie heeft hij genoeg. “Het dierenrijk heeft veel leden”, zegt hij triomfantelijk.
Meliksah timmerde niet alleen aan zijn kunstwerken, maar ook aan zijn Nederlands. “Dat is vooruitgegaan en daar ben ik heel blij mee. Op deze manier leer ik veel beter.” Samen met zijn familie bezoekt hij graag de activiteiten van CVVE. “ Ik heb daar Nederlandse vrienden gemaakt. Ik vind het mooi dat Nederlanders openstaan voor anderen. Dat maakt het makkelijk om vrienden te maken.”
‘Ik voel me niet meer alleen’
Hij is de vrijwilligers van CVVE heel dankbaar. “Ze hoeven het niet te doen, maar doen het alsnog. Er zijn veel dingen waar je als vluchteling tegenaan loopt. Van een cultuurshock, een taalbarrière tot stress. Dat proberen ze te verlichten.”
Het liefst blijft hij in Nederland. “Nederlanders hebben veel vrijheid. Je kan zeggen, maar ook geloven wat je wilt. Op conservatieve plekken zoals Turkije is dat moeilijk. Hier ben ik veel vrijer. Dankzij CVVE kom ik terecht in de Nederlandse samenleving en voel ik me niet meer alleen.”
