Al ruim een half jaar trekken Eva (18) en Emiel (35) samen op. Emiel heeft een spierziekte en is hierdoor niet zo mobiel, ook hoort en ziet hij slecht. In Eva vindt hij een maatje om gezellig mee te kletsen, dingen te ondernemen én om samen te schilderen! Schilderen doet Emiel het liefst iedere dag. Hoewel hij pas 3 jaar schildert heeft hij al meerdere exposities gehad en hangt zijn werk bij verschillende dokters- en tandartspraktijken.
Wekelijks komt Eva bij Emiel op bezoek. Vaak appen ze van tevoren even wat een handig moment is en regelmatig wacht Emiel Eva beneden al op in zijn rolstoel. Dan gaan ze samen de stad in, voor een boodschapje of om verf spullen te halen. Eenmaal thuis gaan ze aan de slag. De stijlen van Eva en Emiel liggen wel wat uit elkaar. Emiel schildert meer abstract en altijd met acrylverf, Eva schildert met olieverf en meer bloemen en landschappen. Van elkaar leren ze weer: “Door Eva heb ik ook een schilderij met olieverf gemaakt” vertelt Emiel.
Eén kamer in het huis is ingericht als atelier. Aan de ene muur een grote werkbank, de andere muur hangt en staat vol met schilderijen. De muren en vloer zitten onder de verfspetter. Maar ook de rollator die Emiel binnen gebruikt zit onder de verfvlekken. Voor een wedstrijd in Tokyo maakte hij een schilderij van een ballerina. Verschillende mensen die het schilderij zagen merkten op dat de ballerina geen armen had. “Ik kon er eigenlijk geen armen meer bij schilderen” vertelt Emiel. “Daarom heb ik er een verhaal bij bedacht over een meisje zonder armen, die graag ballerina wil worden om haar emoties te kunnen uiten.”
Als Eva opstaat kijkt Emiel nieuwsgierig naar haar sokken. “Eva houdt van hele vrolijke, bijzondere sokken” vertelt hij. “Voor haar verjaardag heb ik haar een paar gegeven.” Eva lacht. “We zijn één dag na elkaar jarig, dus we hadden bedacht om elkaar cadeautjes te geven. Ik heb Emiel houtskool en verf gegeven. En appelsap uit Zeeland, daar kom ik vandaan.”
Meestal spreekt het duo af bij Emiel thuis. Zijn appartement is ruim, wit en licht. In zijn woonkamer hangt niet één schilderij. Als ik hem daar naar vraag moet hij lachen. “Dat klopt wel, ik ben daar veel te perfectionistisch voor. Als er dan een schilderij zou hangen en ik zit op de bank, dan zou ik nog teveel nadenken over dingen die net anders moesten.” Er hangt één eigen werk in zijn huis, in de hal als je binnenkomt. Zwart met goud, een abstracte plaat. Het verhaal achter het schilderij? “Dat is er niet, ik vind zwart en goud gewoon mooi bij elkaar.”
Eva moedigt Emiel aan om andere dingen te proberen: “Ik schilder niet alleen op doek, maar bijvoorbeeld ook op schoenen. We zijn nu samen een paar schoenen aan het beschilderen”. Buiten het schilderen om proberen ze ook nieuwe dingen. Zo hebben ze pas op Emiels mini balkonnetje gebarbecued. Eva had nog een vriendin meegenomen. “Het paste net, maar het was wel erg gezellig,” lacht Eva.
“Eigenlijk loopt ons contact super makkelijk. Het is vooral heel erg leuk. Ik had niet gedacht dat je zo’n goede band met een maatje kon opbouwen!”